Ανακοίνωση της ΝΕΔΑ (Νέα Διεθνιστική Αριστερά)
Στις 5 του Φλεβάρη θα διεξαχθεί ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών. Οι ψηφοφόροι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε 14 υποψήφιους. Τα τρία φαβορί, στηριζόμενα από τα μεγάλα κόμματα της Κύπρου, προέρχονται από διαφορετικές αποχρώσεις της δεξιάς. Σε αυτές τις εκλογές ο λαϊκισμός, η δημαγωγία και η παροχολογία κυριαρχούν.
Το κυβερνών Κόμμα ΔΗΣΥ κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές διασπασμένο. Η πλειοψηφία και το επίσημο κόμμα στηρίζουν τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ενώ το 35% του κόμματος ανεπίσημα στηρίζει Νίκο Χριστοδουλίδη. Ο Χριστοδουλίδης από την άλλη έχει συγκεντρώσει ότι πιο συντηρητικό και «απορριπτικό» υπάρχει γύρω του από τα κόμματα της κεντροδεξιάς (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη) αλλά και το 20% των ψηφοφόρων του ΕΛΑΜ .
Την προηγούμενη περίοδο η άρχουσα τάξη έχοντας στον έλεγχο της τη διακυβέρνηση, την οικονομία, και την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατάφερε να προωθήσει μια σειρά από αντεργατικά μετρά και νόμους και υποβάθμισε τις κοινωνικές παροχές και το περιβάλλον κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Παράλληλα, η διακυβέρνησή της ήταν εμπλεκόμενη στα περισσότερα σκάνδαλα που έχουν βγει στην επιφάνεια με πρωταγωνιστή μάλιστα τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εκπροσώπους των θεσμικών οργάνων που διασφαλίζουν τάχα τη δημοκρατία στη χώρα μας!
Σε αυτές τις συνθήκες ο ρόλος του ΑΚΕΛ ως αντιπολίτευση, θα έπρεπε να ήταν πιο διεκδικητικός και πιο επιθετικός στην υπεράσπιση των εργαζόμενων, των νέων και των χαμηλοσυνταξιούχων, μέσα από αγώνες και κινητοποιήσεις. Αντί για αυτό όμως ακολούθησε μια πολιτική μέσα από την οποία παρακαλούσε την άρχουσα τάξη να φανεί “λογική” και να περιορίσει την αρπακτικότητα της.
Με αυτές τις πολιτικές η ηγεσία του ΑΚΕΛ μπαίνει εμπόδιο στην ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης και της μαχητικότητας των εργαζομένων και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την απαξίωση της Αριστεράς στην κοινωνία.
Δυστυχώς με την ίδια λογική το ΑΚΕΛ αντιμετωπίζει και τις προσεχείς προεδρικές εκλογές υποστηρίζοντας έναν μετριοπαθή δεξιό υποψήφιο, τον Μαυρογιάννη, ο οποίος δεν έχει ψηφίσει ποτέ του ΑΚΕΛ (!), με ένα πρόγραμμα στο οποίο ενώ μιλά για «δικαιότερη κατανομή του πλούτου» υπόσχεται φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο αφήνοντας τον πλούτο απείραχτο! Για άλλη μια φορά προσπαθεί να περιγράψει μια “διαφορετική” “διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος” όταν για να γίνει οποιαδήποτε μικρή μεταρρύθμιση προς όφελος των εργαζομένων σήμερα, όπως η αύξηση της ΑΤΑ ή η αύξηση του κατώτατου μισθού χρειάζεται να επέλθει σύγκρουση με τους καπιταλιστές και τα συμφέροντά τους!
Για ακόμη μια φορά οι εργαζόμενοι δεν έχουν υποψήφιο!
Για μια ακόμη φορά η ηγεσία του ΑΚΕΛ οπισθοχωρεί αρνούμενη να κατεβάσει έναν δικό της αριστερό υποψήφιο. Εκβιάζει συναισθηματικά τους ψηφοφόρους του κόμματος για τη ψήφο και τη στήριξη του “μοναδικού κόμματος της Αριστεράς” ανεξάρτητα από τις επιλογές του, που κάθε άλλο από «αριστερές» είναι!
Η επιλογή του Παπαδόπουλου το 2004 (επειδή δήθεν “είχε αλλάξει”) και τώρα του Μαυρογιάννη (επειδή είναι “καλό παιδί”!) δεν είναι πολιτικές επιλογές που συσπειρώνουν το εργατικό κίνημα αλλά το αποδυναμώνουν. Παρόμοια, και η επιλογή Μαλά στις προηγούμενες δύο προεδρικές εκλογές «έπασχε» από την έλλειψη ενός αριστερού προγράμματος που να περιλαμβάνει ουσιαστικές προτάσεις υπέρ των εργαζομένων! Ακόμη μια φορά η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη και να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της εποχής.
Έτσι και η βάση του, οι εργαζόμενοι, μετά την απογοήτευση που ένοιωσαν την προηγουμένη άνοιξη μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη, θα ψηφίσουν «συναισθηματικά», ακόμη μια φορά, “για να μην βγει η δεξιά” κι όχι γιατί πραγματικά στηρίζουν την απόφαση της ηγεσίας του κόμματος να κατέβει με την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη.
Τον προηγούμενο Μάη, η ΝΕΔΑ πήρε την πρωτοβουλία να προτείνει στις υπόλοιπες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, του αυτόνομου χώρου και των κινημάτων, την κάθοδο μιας αριστερής ανεξάρτητης υποψηφιότητας. Λινκ εδω.
Μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο με συζητήσεις και ζυμώσεις η κάθοδος μιας τέτοιας υποψηφιότητας δεν έγινε δυνατή. Παρόλα αυτά, οι συζητήσεις, έφεραν κοντά ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με τις οποίες υπάρχει συμφωνία ότι η μέρα μετά τις εκλογές είναι σημαντική και θα πρέπει να δούμε τι πρωτοβουλίες μπορούμε να πάρουμε από κοινού.
Όποιος και να εκλεγεί, μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής, κλιματικής ενεργειακής και γεωστρατηγικής κρίσης που επικρατεί, αλλά και της αλαζονείας του κεφαλαίου του οποίου οι εκπρόσωποι στην Κύπρο παίζουν χωρίς αντίπαλο ιδιαίτερα τα τελευταία 10 χρόνια, η Αριστερά έχει το καθήκον να μπει μπροστά στον αγώνα ενάντια στις περεταίρω επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και για την συνέχιση των αγώνων που έχουν ξεκινήσει ήδη.
Αυτοί οι αγώνες μπορούν να δοθούν καλύτερα με ενωμένες τις δυνάμεις μας, μέσα από ένα μέτωπο της Αριστεράς και των κινημάτων, όλων όσων βρεθήκαμε στους δρόμους την προηγούμενη περίοδο. Από τη δική μας σκοπιά, σα ΝΕΔΑ παλεύουμε για τη δημιουργία μιας νέας Αριστεράς, δημοκρατικής αντικαπιταλιστικής, με ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα για μια άλλη κοινωνία.
