نوشته: دیرن دنیز، نقل از سایت دیدگاه بین‌الملل[۱]
۶ آوریل ۲۰۲۲
برگردان: رضا سپهر
اخیرا کارزار خلاقانه‌ای در قبرس شمالی با شعار ” دوران شوخی تمام شده” از طریق مدیای اجتماعی آغاز شد که فراخوان حرکتی اعتراضی در تاریخ اول ماه آوریل ۲۰۲۲، و در مقابل دفتر نخست‌وزیررا داد در این تظاهرات علاوه بر احزاب چپ و ومخالف، بیست اتحادیه، که همان روز را به عنوان روز اعتصاب عمومی اعلام کرده بودند، شرکت داشتند. بیش از ۱۰۰۰۰ نفر به این تظاهرات پیوستند.
استعفا
برجسته‌ترین شعار این تظاهرات “حکومت ساکوگلو – استعفا” بود، اگرچه حتی۳۵ روز بیش‌تر از عمر این حکومت نگذشته است. انتخابات زودرس پارلمان در ۲۳ ژانویه اتفاق افتاد.اما تقریبا یک ماه طول کشید تا حزب راست‌گرای پیروز “UBP”، بتواند با کمک حزب راست میانه، “DP” و حزب راست افراطی “YDP”، حکومت خود را تشکیل دهد. اینان همان احزابی هستند که پیش از انتخابات نیز حکومت را تشکیل داده بودند.
به حکومت “جدید” حتی فرصت ماه عسل نیز داده نشد، تو گویی که ابدا انتخاباتی صورت نگرفته است.
شرایط زندگی در شمال قبرس پس از انجام انتخابات وخیم‌تر شده است. سرانجام، قیمت در حال افزایش کالاهای اساسی، قطع مکرر برق در اثنای روز، و طرح پیشنهادی دولت که برخلاف قانون اساسی خواهان کاهش تعداد شهرداری‌های محلی‌ست، مردم را به خیابان‌ها راند.
آب‌جو ارزان‌تر از شیر
ظرف چند ماه گذشته، قیمت اقلام اساسی خانواده‌ها با نرخ صعودی غیرقابل باوری افزایش می‌یابد. کارگران در شمال قبرس نه تنها از تورم ناشی از کاهش ارزش پول خود (که به صورت دیجیتالی پرداخت می‌شود) رنج می‌برند، بلکه همچنین با مشکل افزایش قیمت‌ها که نتیجه افزایش مبلغ مالیات‌ها بر اجناس وارداتی که بر اساس ارز خارجی محاسبه می‌شوند، نیز روبهرو هستند. حتی تولیدات وارداتی ترکیه بر اساس ارزهای خارجی معامله می‌شود. از سوی دیگر، بخش عمده‌ای از اقتصاد محلی مانند اجاره‌بها و قیمت خریدوفروش اتوموبیل، بر اساس لیره استرلینگ و یا یورو محاسبه می‌شود.
حکومت برای حل این مشکل، در عمل به مقدار مالیات برخی از اجناس افزود؛ به عنوان مثال هنگامی که مردم اعتراض کردند که قیمت آب‌جو ارزان‌تر شیر است دولت با افزایش مالیات بر آب‌جو، قیمت آن را ترقی داد اما مقدار مالیات بر شیر را دست‌نخورده باقی گذاشت.
قیمت بنزین نیز با شتابی سریع افزایش می‌یابد. از تاریخ ۱۵ می ۲۰۲۱ قیمت بنزین تقریبا پانزده برابر شده است. در عرض چند هفته گذشته کمپانی‌های نفتی با استفاده از اهرم‌های فشار هرج‌ومرج بی‌سابقه‌ای در جامعه به راه انداخته‌اند. آنان از تحویل بنزین به جایگاه‌ها خودداری کرده و حکومت را وادار به افزایش قیمت بنزین می‌کنند. در حال حاضر دولت بر قیمت بنزین نظارت و کنترل دارد. جایگاه‌ها زود تعطیل می‌شوند و بسیاری امکان دسترسی به بنزین برای پرکردن باک‌های خود ندارند. در مناطق روستایی که سیستم حمل‌ونقل عمومی تقریبا وجود ندارد، نداشتن بنزین به معنای عدم وجود امکان برای رفتن به سر کار است.
موارد قطع برق و قوانین غیردموکراتیک
گویی که همه مشکلات بالا کافی نبود، ماه گذشته، تقریبا هرروز جزیره قبرس با قطع برق، یک تا دوساعته در روز روبهرو بوده است. مشکل برق به گردن کمبود سوخت در مراکز تولید برق و یا مشکلات تکنیکی نامشخص، انداخته شد. اما در واقع همه می‌دانستند که این بخشی ازشرایط قرارداد با کمپانی دولتی کیب‌تک که در شرف تحویل به بخش خصوصی‌ست، می‌باشد. این قرارداد چندین سال پیش به امضا رسید. سیاست دولت در قبال کارخانه‌های عمومی این است که اجازه می‌دهد تا مرز ورشکستگی سقوط کنند تا بتوان آن را به قیمتی ناچیز فروخت.
تیرخلاص با پیشنهاد دولت در رابطه با کاهش تعداد شهرداری‌های محلی زده شد. این طرح در رابطه با مناطقی که سنتا به چپ گرایش داشتند، و یا شهرداران آنان از جناح مخالف انتخاب شده بودند، مطرح گردید.
بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در خیابان‌ها
سرانجام کلیه این مشکلات منجر به آن شد که در جمعه گذشته رقمی برابر با ۱۰۰۰۰ نفر در اعتراض به این مسائل به خیابان‌ها بیایند، که با در نظر گرفتن رقم رسمی ۲۵۰۰۰ نفر ساکنان قبرس شمالی تعداد قابل توجهی به شمار می‌آید. جوانان احزاب متمایل به چپ و رهبران سندیکاها از تاریخ ۲۹ مارچ، در مقابل دفتر نخست‌وزیر چادر زده و اطراق کرده‌اند. آنان اعلام کردند که تا تعیین سیاست‌هایی عملی از سوی دولت، در پاسخ به افزایش قیمت‌ها و فقر این محل را ترک نخواهند گفت.
رهبران اتحادیه‌ای در سخنرانی‌های خود صحبت از انقلابی می‌کنند که اکنون آغاز شده و ادامه خواهد یافت، خبرهای امیدوارکننده‌ای‌ست. متاسفانه در گذشته راه‌پیمایی‌های خیابانی به منزله آغاز فشاری بر دولت قبرس شمالی بود که به سرعت نیز فروکش می‌کرد، اما این بار شعار “دوران شوخی تمام شده” نشان می‌دهد که کارزار اعتراضی در حال گسترش است. اعتصاب عمومی یک روزه بیست اتحادیه برای آن که این حکومت، و یا حتی حکومت بعدی، به نفع طبقه کارگر دست از حمایت ثروت‌مندان بردارد، کافی نخواهد بود. ما نیازمند افزایش ادامه نافرمانی مدنی، اعتصابات کارگری و کارزار هر روزه توده‌ای در خیابان‌ها هستیم که به گوش همه احزاب سیاسی برسانیم ” دیگر کافی‌ست”
[۱] https://www.internationaliststandpoint.org/northern-cyprus-general-strike-and-protest-april-1st-jokes-are-over/
