Steeds meer sociale lagen kijken tegen het perspectief van armoede aan. In september maakte STABEL de armoedegrenzen voor België bekend. Volgens de vrijgegeven cijfers bevindt 25% van de Brusselaars zich precies op de armoedegrens. Dit cijfer ligt tussen 15,8% en 18,8% in Wallonië en net onder de 10% in Vlaanderen. Dit zijn de cijfers die STABEL heeft vrijgegeven voor 2021, berekend op basis van het inkomen in 2020 (!).
Een onvolledig beeld
Bovenstaande cijfers maken ons niet wijzer over de huidige situatie in België, integendeel, ze zijn misleidend.
De inflatie bedroeg in 2020 0,74% en in 2021 2,44%. Vandaag bedraagt ze 12% volgens de gegevens van het Federaal Planbureau. Zelfs rekening houdend met deze officiële cijfers is het duidelijk dat de armoedecijfers in 2022 véél hoger liggen dan de gepubliceerde cijfers.
Het echte beeld
Hoezeer men ook probeert om de situatie van de Belgische samenleving te verfraaien, we weten heel goed hoe ons dagelijks leven eruitziet. De stijgende prijzen maken het moeilijk voor mensen om de basisgoederen te kopen en onze koopkracht wordt steeds zwakker. De druk op onze gezinnen is te groot en elke dag glijden meer mensen af naar een wanhopige realiteit.
De 2% verhoging die de indexering oplevert, ligt ver onder onze reële behoeften en wordt uitgehold door de prijsstijgingen die de markt overspoelen.
Het is alleen maar goed en eerlijk dat de indexeringspercentages gelijk zijn aan het inflatieniveau. Dat zou alleen niet betekenen dat de lonen of uitkeringen worden verhoogd, maar vooral dat ze worden gehandhaafd. De verhoging met 2% betekent slechts een snelle verlaging van onze lonen en een verdere verslechtering van ons dagelijks leven.
Uitbreiding van de stakingsacties
Hun economisch model is absurd en onmogelijk wat ons alleen maar eerlijk en redelijk lijkt. Ze denken alleen aan het verhogen van de winsten van grote bedrijven en banken.
De enige manier om onze verarming te stoppen is het voortzetten en uitbreiden van acties en stakingen. Franse arbeiders hebben loonsverhogingen bereikt dankzij stakingsacties. We moeten hun voorbeeld volgen en onze acties uitbreiden.
Waar mogelijk moeten we contacten leggen met arbeiders van hetzelfde bedrijf of dezelfde sector in verschillende landen, om ervaringen uit te wisselen en ons voor te bereiden op acties op Europese schaal.
Onze vakbonden zouden moeten zorgen voor een stakingsplan dat het volgende moet omvatten:
- Onze strijd voortzetten, met continue stakingsacties in de belangrijkste sectoren van de economie, culminerend in algemene24-urenstakingen.
- Uitbreiding van de stakingsacties is noodzakelijk om de verarming te stoppen.
- Andere sectoren van de economie bij deze stakingen betrekken, culminerend in herhaalde algemene algemene24-urenstakingen.
- Een plan maken voor een Europese actiedag ter bescherming van de koopkracht.
We moeten onze bedrijfsdelegaties en vakbondsafdelingen gebruiken om de nationale leiding van de vakbonden in deze richting te duwen.
Voor succesvolle stakingen en betogingen, zoals op 20 juni, zouden de vakbonden die zorgvuldig moeten voorbereiden, met infosessies en foldermomenten op elke werkplaats.
We vechten voor:
- Reële loonsverhogingen, gelijk aan het inflatieniveau.
- Verhoging van de uitkeringen voor kwetsbare groepen, in overeenstemming met de kosten van levensonderhoud.
- Nationalisatie van de energiesector, onder democratische controle van werkenden en hun gezinnen.
- Een prijzenstop voor basisconsumptiegoederen.
- Voor de eenheid tussen Franstalige, Nederlandstalige en allochtone arbeiders en armen in België en in het buitenland.
https://www.internationaliststandpoint.org/belgium
Neem contact met ons op: internationalist.standpoint.be@gmail.com
